Mijn naam is Kleis Adema. Ik ben 6 november 1968 geboren in de Vroedvrouwenschool te Heerlen en aldaar gedoopt in de Elisabethkapel, van waaruit we tegenwoordig regelmatig uitvaarten verzorgen. Ik ben dus 53 jaar en heb een dochter, Neele van 17. Mijn partner is Esther en zij heeft drie kinderen, een dochter van 23 en twee zonen van 21 jaar. Samen met Esther en onze katten Stella en Suus woon ik in Valkenburg.
Ik denk dat het vak mij eigenlijk gekozen heeft. Doordat ik lekendominicaan ben, werd ik al regelmatig gevraagd om een uitvaart te verzorgen voor familieleden en vrienden. Daar kreeg ik altijd heel positieve reacties op. Toen Marc mij vroeg of ik ook een aantal uitvaarten per jaar voor hem wilde verzorgen, vielen er opeens veel puzzelstukjes op hun plek. Wat ik onder een uitvaartregisseur versta? Iemand die de hele uitvaart voor je regelt, die je alle regeldingen uit handen neemt – mits je dat wilt natuurlijk. Sommige dingen wil je misschien juist zelf doen. Een uitvaartregisseur is altijd op de achtergrond aanwezig en zorgt voor de grote lijnen én voor de kleinste details, zonder dat dat opgemerkt wordt.
Dat zijn meerdere dingen. Er komt zo veel bij dit vak kijken. Ik noem er gewoon wat: sensitiviteit (zodat je snel in de gaten hebt wat mensen belangrijk vinden), inlevingsvermogen, creativiteit, organiseren, overzicht bewaren in soms chaotische omstandigheden en je moet je goed kunnen aanpassen. Omstandigheden, families, achtergronden, persoonlijke verhalen, ze wisselen elkaar telkens af.
Wij leveren families niet wat ze vragen, maar wat ze eigenlijk diep van binnen willen. Daardoor wordt een uitvaart pas écht uniek en persoonlijk. We doen dat door de juiste vragen te stellen, te luisteren naar ook dat wat niet gezegd wordt, creatief mee te denken en ons goed in te leven in de belevingswereld van een familie. Het feit dat wij het rouwdrukwerk zélf ontwerpen en realiseren maakt het geheel nóg persoonlijker. Verder is transparant ook echt transparant. Wij werken met een bedrag passend bij de gevraagde dienstverlening en leveren aanvullende producten en diensten tegen kostende prijs. Zo hebben nabestaanden vanaf het eerste gesprek inzicht in alle kosten. Bovendien zijn wij volledig onafhankelijk en kunnen inkopen bij wie wij of de familie maar willen.
Corona heeft al heel veel veranderd. Veel mensen konden geen afscheid nemen zoals zij eigenlijk wilden. Er werd er heel basaal afscheid genomen. Gelukkig kan alles weer en dan zie je ook hoe graag mensen op een hele persoonlijke en bijzondere manier afscheid willen nemen. Ik denk dat dit verlangen zeker zal toenemen de komende jaren. Daarnaast zie je ook dat de kerk steeds meer terrein verliest en mensen op zoek gaan naar andere rituelen om goed afscheid te kunnen nemen. Voor ons is het zaak om daarin de samenwerking te zoeken met woorddienstbegeleiders en ritueelbegeleiders zodat wij onszelf ook daarin verder kunnen ontwikkelen en tegemoet kunnen komen aan de wensen en behoeften van nabestaanden. Wij denken mee, met de huidige tijdsgeest en mogelijkheden van vandaag de dag. Wat niet zal veranderen is het basale en authentieke menselijke contact met mensen die verdriet hebben. Daar zijn we goed in en wanneer mensen dat eenmaal ervaren hebben, zullen ze ook terugkomen.
Het 24 uur ‘aan staan’ is best een belasting. Allereerst vraagt het veel van je partner. Die moet erachter staan anders zal het geen succes worden. Plannen is lastig. Eten met vrienden, je schuift aan tafel en… daar gaat de telefoon. Net aangekomen bij de sportschool? Daar gaat de telefoon. Het zit steeds in je achterhoofd dat de telefoon kan gaan. Het vraagt een grote flexibiliteit van jezelf en je omgeving. Maar het is de enige manier waarop wij willen werken en gelukkig word ik gesteund door Esther, mijn partner!
De emoties van de nabestaanden zijn de emoties van de nabestaanden. Ik registreer ze wel voel zeker met ze mee, maar ik het laat me niet direct raken. Af en toe raakt het verdriet van nabestaanden je wel direct, bijvoorbeeld wanneer jonge kinderen een ouder verliezen en afscheid moeten nemen. Dat treft je vol in je hart. In die gevallen zorgen we als collega’s ook voor elkaar, door te vragen hoe het gaat en erover te praten. Muziek is wat dat betreft een hele fijne uitlaatklep voor mij.
Mijn grootste inspiratiebron is St. Dominicus. Daarom ben ik ook lekendominicaan geworden. Zijn gedrevenheid, creativiteit en vooral zijn pragmatisme troffen mij. Binnen de dominicaanse orde zijn er een aantal thema’s die mij aanspreken. Een daarvan is: Veritas. Een dominicaan is altijd op zoek naar de waarheid. Wat is de waarheid? Stellen we de juiste vragen? Dat zijn vragen die je steeds in gedachten en in alle situaties meeneemt, ook bij het verzorgen van een uitvaart.
Een persoonlijk en betekenisvol afscheid is een afscheid dat recht doet aan (het leven van) de overledene én aan de wensen van de nabestaanden. Dat moet met elkaar in balans zijn. Wanneer een overledene altijd gelovig is geweest en naar de kerk ging, zul je in mijn optiek dat element ook in de uitvaart moeten verwerken. Als de nabestaanden helemaal niets met de kerk hebben, doe ik een beroep op mijn creativiteit zodat we én eer doen aan het leven van de overledene en de nabestaanden zich er goed bij voelen. Misschien slaat het ‘persoonlijk’ meer op de overledene en het ‘betekenisvol’ op de nabestaanden. Een betekenisvol afscheid helpt enorm in de rouwverwerking en is dus enorm belangrijk.
Mijn eigen begrafenis hoeft niet groots. Ik wil een kleine, intieme afscheidsplechtigheid voor mijn directe familie en vrienden. Er zullen foto’s en filmpjes worden getoond en door mij uitgekozen muziek worden gedraaid. Die muziek heb ik al uitgezocht en dat zijn nummers die mijn hele leven door iedere keer weer opduiken. Ik wil een avondwake verzorgd door de dominicanen, ik wil begraven worden en een advertentie in de krant. Die advertentie heb ik zelf al grotendeels opgemaakt. Wat ik niet wil is een groot grafstuk of veel bloemen. Zonde van het geld. Een paar mooie rozen vind ik prima. Ik heb te veel bloemen na een uurtje weggegooid zien worden. Na de afscheidsplechtigheid wil ik dat de genodigden nog even samen komen en op mijn leven en op onze vriendschap toasten. Dat hoeft niet met een traditionele koffietafel met broodjes en vlaaien, maar mag ook met een glas champagne en tapas zijn. Dat laat ik aan hun over. Toen een goede vriend van mij, Harrie, overleed, hebben we een half jaar na zijn dood met alle vrienden zijn drank opgedronken, gebarbecued en herinneringen en anekdotes uitgewisseld. We noemden het Harrie’s Day. Zoiets lijkt mij ook nog steeds wel wat.
We kunnen ons voorstellen dat je naar aanleiding van dit blog misschien eens vrijblijvend met ons wilt praten. Dat kan natuurlijk. Stuur ons een mail en wij nemen contact met je op.
Wij bieden u de mogelijkheid om digitaal te condoleren.
Bij een uitvaart kan ervoor gekozen worden een openbaar of afgeschermd condoleanceregister te openen. Zo krijgen alle bekenden optimaal de gelegenheid hun medeleven en gedachten te delen.
De condoleances kunnen online bekeken worden, maar kunnen ook gedownload worden als digitaal boek en besteld worden als geprint boek.
Condoleren »
Menu
